Szlaki w Górach Świętokrzyskich z dziećmi: Miedzianka

Podobno z Miedzianki rozciągają się najpiękniejsze widoki w całych Górach Świętokrzyskich. Przywędrowaliśmy tu we wspaniałą, słoneczną pogodę i faktycznie podziwialiśmy stąd wspaniałą panoramę świętokrzyskiego krajobrazu.

Szlak na Miedziankę jest bardzo krótki. Sama góra ma 354 m n.p.m. To nawet nie jest szlak na pół dnia, ze starszymi dziećmi na szczyt dojdziecie w zaledwie kilkanaście minut! Młodszym może to zająć nieco dłużej, ze względu na podejście w kilku miejscach po skałkach, ale z pewnością nie nazwalibyśmy tego szlakiem trudnym. Zresztą dla wielu dzieci skałki to właśnie wielka atrakcja. 

Nazwa góry pochodzi od złóż miedzi, które zaczęto tu wydobywać jeszcze za czasów Zygmunta III Wazy. Podczas I Wojny Światowej eksploatacja rud tak przybrała na sile, że po skończeniu wojny w zasadzie złoża były już wyczerpane. W 1958 r. teren ten objęto rezerwatem przyrody, dzięki czemu chronione są zarówno fauna i flora, jak i skały, wraz ze zjawiskami krasowymi. Wewnątrz tej niewielkiej góry mieści się aż 10 korytarzy górniczych i 4 jaskinie, nic więc dziwnego, że gdy w różnych miejscach Adaś i Julek stukali kijkami trekkingowymi, wyraźnie dźwięk wskazywał na pustą przestrzeń niedaleko pod naszymi stopami.  

Na Miedziankę wyruszyć można z różnych punktów startowych. My wiemy o dwóch. 

Pierwszy to coś w rodzaju dzikiego parkingu - polanki, na którą zjeżdża się z drogi wiodącej przez wieś Miedzianka, przy wyjeździe z tej wsi do kolejnej - Zajączków. Nie ma on żadnego adresu, natomiast na mapach Google jest to miejsce opisane jako "Parking Miedzianka" (współrzędne geograficzne to:  50°50'49.5"N 20°21'16.2"E). Z tego miejsca wyruszyliśmy na szlak.

Drugie wejście wiedzie podobno od parkingu Muzealnej Izby Górnictwa Kruszcowego w Miedziance (adres to: Miedzianka 1), miejsce to znajduje się po drugiej stronie góry w stosunku do pierwszego opisanego.

Na Miedziankę wiedzie szlak żółty. Jest to część dłuższego szlaku, który prowadzi z Chęcin do Wiernej Rzeki. Jeśli chodzi jednak o szlak ten na samej Miedziance, to niestety trzeba przyznać, że jest bardzo słabo oznaczony - pojawia się na niektórych drzewach, potem znika nie dając odpowiedzi którędy iść na rozwidleniach ścieżki, w jednym miejscu widzieliśmy nawet oznaczenie wyraźnie mylące (na jednym z drzew pokazane było, że szlak skręca w lewo, tymczasem nie było tam ścieżki). Szliśmy "na czuja", byle w górę i jakoś się udało. Przy zejściu w dół wyszło na to, że schodziliśmy inną ścieżką i też się udało zejść do parkingu. 

Pomijając jednak ten mankament w postaci niedokładnych oznaczeń szlaku, jest on naprawdę godny polecenia. Niewielkim wysiłkiem można osiągnąć to, co w górach ma szczególny urok, czyli wspaniałe widoki. 

Miedzianka ma dwa wierzchołki, które obydwa "zdobyliśmy", natomiast znak pomiarowy znaleźliśmy na tym po lewej stronie w stosunku do ścieżki, którą wchodziliśmy, z czego wnosimy, że to był "właściwy" szczyt. Tak czy inaczej z obydwu wierzchołków rozciągają się piękne widoki.